Terapia płynowa podtrzymująca od wielu lat (ponad pięćdziesięciu) opiera się na regule opracowanej przez Malcolma Holliday’a i Williama Segara. Zakłada ona, że u dzieci o masie ciała do 10 kg podaje się 100 ml płynów na każdy jej kg w ciągu doby, gdy masa ciała przekracza 10 kg dodaje się 50 ml na każdy kg powyżej tej wartości oraz odpowiednio 20 ml/kg powyżej wartości 20 kg. Stosowanie tej reguły nadal rekomendowane jest zarówno przez WHO, jak i National Institute for Health and Care Excellence in London.

Intensywna resuscytacja płynowa jest kamieniem węgielnym skutecznej terapii sepsy i wstrząsu septycznego u dzieci. Do niedawna przetaczanie dużej objętości płynów w pierwszej godzinie terapii wstrząsu septycznego nie budziło jakichkolwiek wątpliwości.

Nowe wytyczne płynoterapii u dzieci zarówno te ogłoszone w grudniu 2015 r. na stronach internetowych National Institute for Health and Care Excellence in London, jak i te z marca 2016 r. opublikowane przez WHO, zalecają ostrożność w prowadzeniu agresywnej płynoterapii i jednocześnie zwracają uwagę na skład płynów, które w tejże resuscytacji mają być dziecku podane. Zgodnie z ww. wytycznymi dziecku prezentującemu wszystkie trzy kliniczne objawy wstrząsu: zimne kończyny, nieprawidłowy czas powrotu kapilarnego, słabo wypełnione szybkie tętno, należy przetoczyć 10–20 ml/kg krystaloidów izotonicznych przez 30 do 60 min i następnie ocenić stan kliniczny dziecka. Jeżeli nadal utrzymują się objawy wstrząsu należy podać kolejne 10 ml/kg płynu przez 30 min. Wytyczne te dopuszczają możliwość przetoczenia w niektórych sytuacjach klinicznych – głębokiego wstrząsu przetoczenie max 60ml/kg płynów w pierwszej godzinie terapii. Gdy ustąpią objawy wstrząsu podaż płynów powinna być kontynuowana zgodnie z podstawowym na nie zapotrzebowaniem (terapia podtrzymująca). W przypadku pojawienia się jakichkolwiek objawów przewodnienia, niewydolności serca lub zaburzeń neurologicznych podaż płynów należy przerwać.

Płynoterapia okołooperacyjna jest pojęciem obejmującym zarówno płynoterapię wyrównującą tzn. taką, której celem jest uzupełnienie przedoperacyjnego deficytu płynowego, płynoterapię podtrzymującą, płynoterapię wyrównującą śródoperacyjne straty płynowe, wreszcie zaś płynoterapię pooperacyjną.

Obecnie ze względu na liberalizację w przedoperacyjnej podaży doustnej tzw. czystych płynów u dzieci, która dopuszcza pojenie dziecka takimi płynami do 1h przed indukcją znieczulenia u większości operowanych dzieci, nie stwierdza się przedoperacyjnych deficytów płynowych.

Nadal obliczana na podstawie reguły Holliday i Segar’a, którą określa się mianem punktu startowego. Modyfikuje się ją zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem dziecka na płyn biorąc pod uwagę m.in. takie czynniki jak: gorączka, nadmierne pocenie się, hipermetabolizm np. oparzenie, wady wrodzone sprzyjające utracie wody (np. wytrzewienie), stosowanie inkubatorów otwartych. Śródoperacyjnie należy przetaczać dzieciom płyny o osmolarności i zawartości sodu zbliżonej do wartości fizjologicznych (tak by uniknąć hiponatremii), zawierające od 1 do 2,5% glukozy (by uniknąć hipoglikemii, lipolizy lub hiperglikemii) oraz wzbogacone o aniony będące prekursorami bikarbonatu. Takie stanowisko reprezentuje Europejskie Towarzystwo Anestezjologów Dziecięcych – ESPA (European Society for Peaediatric Anaesthesiology), a także Sekcja Anestezjologii i Intensywnej Terapii Dziecięcej PTAiIT.

Śródoperacyjne przetaczanie płynów hipotonicznych zwiększa istotnie ryzyko hiponatremii, a zatem i obrzęku mózgu i może być przyczyną nadmiernej senności, bólu głowy, nudności i wymiotów pooperacyjnych (PONV – Post-Operation Nausea Vomiting). Z kolei hiperglikemia może prowadzić do wzmożenia diurezy osmotycznej, odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych, a także wzrostu ryzyka niedotlenieniowo-niedokrwiennego uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego.

W okresie pooperacyjnym dochodzi do wzmożonego wydzielania hormonu antydiuretycznego i tym samym braku eliminacji nadmiaru wolnej wody. Z tego też wynika spadek o połowę podstawowego zapotrzebowania na płyny u dzieci. Konsekwencją więc tego zjawiska będzie konieczność zredukowania o połowę objętości kalkulowanych płynów w oparciu o regułę Holliday’a i Segar’a.