Zapoznaj się z materiałami o naszym produkcie
Sprawdź co warto wiedzieć
Wybrane aspekty terapii płynowej u dzieci
W czasie planowanego znieczulenia
Rodzaje terapii płynowej
Terapia płynowa ma zastosowanie niemal w każdej sytuacji klinicznej u dziecka.
Najczęściej mamy do czynienia z tak zwaną terapiąpodtrzymującą,
która ukierunkowana jest na zapewnienie małemu pacjentowi jego dziennego
zapotrzebowania na płyny. W pediatrii najczęściej realizowana jest ona
drogą enteralną, a w przypadku braku takiej możliwości, dożylnie.
Inną forma terapii płynowej jest terapia resuscytacyjna
będąca integralną częścią terapii dziecka we wstrząsie.
I wreszcie szczególny rodzaj terapii płynowej, za prowadzenie
której najczęściej odpowiedzialny jest anestezjolog to terapia okołooperacyjna.
Nowe wytyczne płynoterapii u dzieci zarówno te ogłoszone w grudniu 2015 r. na stronach internetowych National Institute for Health and Care Excellence in London, jak i te z marca 2016 r. opublikowane przez WHO, zalecają ostrożność w prowadzeniu agresywnej płynoterapii i jednocześnie zwracają uwagę na skład płynów, które w tejże resuscytacji mają być dziecku podane. Zgodnie z ww. wytycznymi dziecku prezentującemu wszystkie trzy kliniczne objawy wstrząsu: zimne kończyny, nieprawidłowy czas powrotu kapilarnego, słabo wypełnione szybkie tętno, należy przetoczyć 10–20 ml/kg krystaloidów izotonicznych przez 30 do 60 min i następnie ocenić stan kliniczny dziecka. Jeżeli nadal utrzymują się objawy wstrząsu należy podać kolejne 10 ml/kg płynu przez 30 min. Wytyczne te dopuszczają możliwość przetoczenia w niektórych sytuacjach klinicznych – głębokiego wstrząsu przetoczenie max 60ml/kg płynów w pierwszej godzinie terapii. Gdy ustąpią objawy wstrząsu podaż płynów powinna być kontynuowana zgodnie z podstawowym na nie zapotrzebowaniem (terapia podtrzymująca). W przypadku pojawienia się jakichkolwiek objawów przewodnienia, niewydolności serca lub zaburzeń neurologicznych podaż płynów należy przerwać.
Śródoperacyjne przetaczanie płynów hipotonicznych zwiększa istotnie ryzyko hiponatremii, a zatem i obrzęku mózgu i może być przyczyną nadmiernej senności, bólu głowy, nudności i wymiotów pooperacyjnych (PONV – Post-Operation Nausea Vomiting). Z kolei hiperglikemia może prowadzić do wzmożenia diurezy osmotycznej, odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych, a także wzrostu ryzyka niedotlenieniowo-niedokrwiennego uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego.
Liczą się detale
Dobór optymalnego płynu w płynoterapii
Przetaczanie płynów infuzyjnych w dużej objętości, jak ma to miejsce w terapii wstrząsu septycznego, niesie ze sobą ryzyko ogromnych zmian w stężeniu poszczególnych składowych osocza, wynikających przede wszystkim z rozcieńczenia. Ryzyko to tym będzie większe, im bardziej skład przetaczanego płynu będzie się różnił od składu osocza.
![płynoterapia](https://zyciewplynie.pl/wp-content/uploads/2022/07/Projekt-bez-tytulu-26.png)
![płynoterapia](https://zyciewplynie.pl/wp-content/uploads/2022/07/Projekt-bez-tytulu-25.png)
Wydaje się logiczne, iż roztwory krystaloidów, po jakie będzie sięgał klinicysta, powinny być płynami odpowiadającymi swym składem co do zawartości podstawowych elektrolitów, takich jak: Na, K, Ca, Mg i Cl ich stężeniu w osoczu. Osmolalność, czy też osmolarność płynów powinna odpowiadać osmolarności osocza. Powinny też zawierać odpowiednią do utrzymania równowagi kwasowo-zasadowej ilość wodorowęglanów lub metabolizowalnych do tychże anionów.