Zachęcamy do przeczytania przeglądu systematycznego z metaanalizą dotyczącego goal-directed haemodynamic therapy u pacjentów poddawanych znieczuleniu ogólnemu podczas operacji innych niż kardiochirurgiczne.

Skróty: CI – przedział ufności, GDHT (goal-directed haemodynamic therapy) – terapia hemodynamiczna ukierunkowana na cel, RCT – badanie z randomizacją, OR (odds ratio) – iloraz szans

Metodyka: przegląd systematyczny z metaanalizą 76 RCT opublikowanych w latach 1988–2020

Populacja: 9 081 dorosłych chorych, u których stosowano znieczulenie ogólne podczas operacji innych niż kardiochirurgiczne

Interwencja: terapia hemodynamiczna ukierunkowana na cel (płynoterapia lub inne leki podawane pod kontrolą parametrów hemodynamicznych w celu zwiększenia rzutu serca)

Kontrola: standardowa opieka okołooperacyjna

Wyniki: U dorosłych chorych, u których stosowano znieczulenie ogólne i wentylację mechaniczną podczas operacji innych niż kardiochirurgiczne stosowanie GDHT w porównaniu ze standardową opieką okołooperacyjną:
– pozostawało bez wpływu na śmiertelność szpitalną (39 RCT; OR 0,84; CI 95%: 0,64–1,09)
– skracało czas trwania hospitalizacji (65 RCT; MD –0,72 dnia; CI 95%: od –1,1 do –0,35 dnia)
– zmniejszało ryzyko zapalenia płuc (33 RCT; OR 0,69; Cl 95%: 0,55–0,88)
– zmniejszało ryzyko wystąpienia zespołu ostrej niewydolności oddechowej (4 RCT; OR 0,32; CI 95%: 0,14–0,74)
– zmniejszało ryzyko zakażenia w miejscu rany pooperacyjnej (39 RCT; OR 0,54; CI 95%: 0,45–0,66)
– zmniejszało ryzyko nieszczelności zespolenia (21 RCT; OR 0,61; CI 95%: 0,43–0,87).

Wnioski: U dorosłych chorych, u których stosowano znieczulenie ogólne podczas operacji innych niż kardiochirurgiczne zastosowanie GDHT w porównaniu ze standardową opieką okołooperacyjną może skracać czas hospitalizacji, przy braku wpływu na śmiertelność szpitalną. Zastosowanie GDHT wiązało się natomiast ze zmniejszeniem ryzyka powikłań pooperacyjnych takich jak: zapalenie płuc, zespół ostrej niewydolności oddechowej, zakażenie w miejscu rany pooperacyjnej i nieszczelność zespolenia.

Uwaga

Analiza w podgrupach nie pozwoliła na wyodrębnienie subpopulacji chorych, u których zastosowanie GDHT wiązałoby się ze szczególną korzyścią w odniesieniu do śmiertelności szpitalnej i czasu trwania hospitalizacji. Największy korzystny wpływ notowano w podgrupach chorych poddawanych zabiegom dużego i bardzo dużego ryzyka, zabiegom w obrębie jamy brzusznej, a także u chorych, u których oceny obciążenia wstępnego (preload variation) dokonywano na podstawie analizy cyklu oddechowego, aczkolwiek w żadnym przypadku nie wykazano znamienności statystycznej różnic.

W stanowisku Sekcji Kardiotorakoanestezjologii Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii pt. „Optymalizacja funkcji układu krążenia w okresie okołooperacyjnym u chorych poddawanych operacjom niekardiochirurgicznym” z 2017 roku eksperci wskazują, że u pacjentów obarczonych dużym ryzykiem lub kwalifikowanych do zabiegów dużego ryzyka należy indywidualnie podchodzić do wypełnienia łożyska naczyniowego.

Monitorowanie „makroparametrów”, czyli ciśnienia systemowego, saturacji przezskórnej, częstości pracy serca i  ośrodkowego ciśnienia żylnego jest niewystarczające do indywidualizacji płynoterapii i nie pozwala odpowiedzieć na pytanie, jaki jest wpływ dotychczasowego leczenia na rzut serca.

Opracowali: Anna Bagińska, lek. Michał Długaszek (na podstawie „Goal-directed haemodynamic therapy during general anaesthesia for noncardiac surgery: a systematic review and meta-analysis” M.K. Jessen i wsp.)

Więcej na stronie: medycyna praktyczna

Źródło: medycyna praktyczna