Czy wiesz, że już w drugiej połowie XVII wieku zaczęto stosować dożylną podaż płynów? W 1661 roku Johann Sigismund Elsholtz, lekarz króla Prus Fryderyka Wilhelma Wielkiego, napoczął eksperymenty dokonane na ludziach oraz zwierzętach i dotyczyły infekcji dożylnej. Polegały na dożylnym wstrzyknięciu u człowieka leku do otwartych naczyń żylnych w celu uzyskania podobnych efektów co drogą doustną.

Obok Elsholtz’a stanęło więcej odkrywców dzięki, którym została wynaleziona strzykawka. Urządzenie, które od wieków było ciągle doskonalone i znalazło powszechne zastosowanie. Służy przede wszystkim do wykonywania wstrzyknięć leków i płynów lub do pobierania materiałów do wykonywania badań. Igła jest też częścią wenflonu i pozwala na podłączenie linii żylnej. Istnieje klika rodzajów igieł do wstrzyknięć:

• podskórnych,
• dożylnych,
• domięśniowych,
• do nakłucia lędźwiowego.

Stosowanie podaży płynów dożylnie jest podstawową umiejętnością kliniczną dla lekarzy, pielęgniarek czy ratowników medycznych. Dla bezpieczeństwa i efektywnego wykonania zastrzyku, wymagana jest wiedza z zakresu anatomii i fizjologii człowieka. Istotne jest również poznanie mechanizmów i technik wykorzystywanych podczas wprowadzenia płynów dożylnie. Ewolucja jaka zaszła dzięki wynalezieniu igieł i strzykawek, znalazła zastosowanie w rozwiązaniach technicznych w płynoterpii, które są nieodłącznym elementem do zestawu infuzji.